Sude
New member
İLK EĞİTİM NEREDE BAŞLAR? — BİR EVİN İÇİNDE BAŞLAYAN, BİR HAYATA YAYILAN HİKÂYE
Forumdaşlar merhaba,
Bugün sizlerle bir hikâye paylaşmak istiyorum. Bu bir makale değil, bir “anı” da sayılmaz aslında… Daha çok, hepimizin bir şekilde içinde bulunduğu ama çoğu zaman fark etmediği bir başlangıcın hikâyesi.
Konu şu basit ama derin sorudan doğdu: İlk eğitim nerede başlar?
Okulda mı, anne kucağında mı, sokağın gürültüsünde mi, yoksa bir babanın sessiz bakışında mı?
Ben bu sorunun cevabını, Ali ve Zeynep’in hikâyesinde buldum.
---
ALI: DÜZENİN VE STRATEJİNİN ADAMI
Ali, kırk yaşında, mühendis. Hayatta her şeyin bir planı olduğuna inanıyor. “Her sorunun bir çözümü vardır” diyor. Onun için eğitim, sistemli bir yolculuktur.
Oğulları Kerem altı yaşına geldiğinde, Ali hemen bir liste yaptı:
- İngilizce kursu
- Kodlama atölyesi
- Spor
- Matematik eğitimi
Her gününü programladı. “Bir çocuk erken başlarsa, hayatta geç kalmaz,” diyordu.
Ama bir gün, Kerem çizgi film izlerken annesi Zeynep’e dönüp şöyle dedi:
“Anne, babam beni çok seviyor ama hiç gülmüyor.”
Ali bu sözü duymadı ama Zeynep’in yüreğine kazındı.
---
ZEYNEP: KALBİN EĞİTİMCİSİ
Zeynep, eski bir öğretmendi. Ama anneliği, ona başka bir ders kitabı açmıştı: Duyguların kitabı.
O, eğitimi kelimelerle değil, dokunuşlarla öğretirdi.
Kerem bir gün çizgi filmde ağlayan bir karakteri görünce, Zeynep eğilip “Ne hissettin?” diye sordu.
Kerem sustu.
Sonra yavaşça, “Onun kalbi kırıldı galiba” dedi.
İşte Zeynep o an anladı:
İlk eğitim, duyguda başlar.
Bir çocuğun duygusunu fark etmesi, okuma yazmadan önce öğrenilmesi gereken bir derstir.
---
EĞİTİMİN İLK SINIFI: EVİN OTURMA ODASI
Ali’nin stratejileri, Zeynep’in empatisiyle çarpışmaya başlamıştı.
Bir akşam sofrada, Ali Kerem’e “Bugün kaç sayfa kitap okudun?” diye sordu.
Zeynep ise “Bugün seni ne mutlu etti?” diye ekledi.
Kerem bir an durdu.
Sonra babasına değil, annesine döndü:
“Bugün bahçede bir salyangoz buldum. Onu ezmedim, kenara aldım.”
Ali gülümsedi, “Ama derslerini ihmal etme, tamam mı?” dedi.
Zeynep ise Kerem’in saçını okşadı:
“Bu da bir dersti oğlum, hem de en önemli olanlardan biri.”
O anda o evde iki farklı eğitim anlayışı birbiriyle konuşuyordu.
Biri aklın, diğeri kalbin diliydi.
Ve Kerem, ikisini de dinleyerek büyüyordu.
---
BABADAN OĞULA: STRATEJİNİN SICAK YÜZÜ
Zamanla Ali de değişti.
Bir gün işten dönerken, elinde bir defterle geldi.
“Kerem,” dedi, “bugün seninle bir proje yapacağız.”
Kerem heyecanlandı: “Ne projesi baba?”
Ali gülümsedi: “Bir teşekkür defteri. Her gün, birine teşekkür edeceğiz. Nedenini de yazacağız.”
Bu kez eğitim planında “duygu yönetimi” vardı.
Zeynep sessizce izledi, gözleri doldu.
Ali, kendi yöntemini değiştirmemişti; sadece yönünü genişletmişti.
Stratejisini, sevgiyi de kapsayacak hale getirmişti.
---
ANNE’DEN OĞULA: EMPATİNİN GÜCÜ
Zeynep’in eğitimi ise hep görünmezdi.
Bir gün Kerem okuldan ağlayarak geldi: “Arkadaşım benimle oynamadı.”
Ali hemen “Nedenini sor, belki yanlış anladın,” dedi.
Zeynep ise dizlerinin üstüne çöktü, Kerem’in gözlerinin içine baktı:
“Üzülmek normal. Ama sen yine de ona iyi davran, belki o da bugün kötü hissediyordur.”
Oğlunun elini tuttu ve sessizce ekledi:
“Bir insanın kalbini anlamak, bazen en zor derstir.”
İşte o an Kerem’in ilk felsefe dersi başladı.
Empati, hiçbir müfredatta yazmaz ama her insanda iz bırakır.
---
EĞİTİMİN İLK SESİ: SEVGİ
Yıllar geçti.
Kerem lise mezunu olduğunda, öğretmeni onu sınıfın önüne çağırdı:
“Kerem, bu yılın en olgun öğrencisi seçildin. Nedenini sen anlatmak ister misin?”
Kerem sahneye çıktı ve şöyle dedi:
“Bana düşünmeyi babam öğretti, hissetmeyi annem.
Babam bana plan yapmayı, annemse kalp kırmamayı gösterdi.
İlk eğitim, evde başlar; bir sözle değil, bir bakışla başlar.”
Salondaki herkes alkışladı.
Ali, gözlüğünü çıkarıp sessizce ağladı.
Zeynep ise elini kalbine koydu.
İkisinin eğitimleri birleşmiş, bir insana dönüşmüştü.
---
SONUÇ: İLK EĞİTİM NE OKULDA, NE KİTAPTA — KALBİNDE BAŞLAR
İlk eğitim, bir annenin sabrında, bir babanın sessiz gururunda başlar.
Bir çocuk, “Ben değerliyim” duygusunu önce evde öğrenir.
Oradan dışarı çıkar ve o değeri dünyaya taşır.
Evet, okullar bilgi verir.
Ama “insan” olmayı, evin içindeki o görünmez dersler öğretir.
Bazen bir kahkaha, bazen bir özür, bazen bir sarılma…
İlk eğitim, bir insanın sevildiğini fark ettiği anda başlar.
---
Forumdaşlar,
Sizce ilk eğitim nerede başladı sizde?
Bir öğretmenin sözünde mi, annenizin bakışında mı, yoksa babanızın sessiz bir “aferin”inde mi?
Yoksa hiç fark etmeden hâlâ o eğitimi mi alıyoruz, birbirimizden…?
Forumdaşlar merhaba,
Bugün sizlerle bir hikâye paylaşmak istiyorum. Bu bir makale değil, bir “anı” da sayılmaz aslında… Daha çok, hepimizin bir şekilde içinde bulunduğu ama çoğu zaman fark etmediği bir başlangıcın hikâyesi.
Konu şu basit ama derin sorudan doğdu: İlk eğitim nerede başlar?
Okulda mı, anne kucağında mı, sokağın gürültüsünde mi, yoksa bir babanın sessiz bakışında mı?
Ben bu sorunun cevabını, Ali ve Zeynep’in hikâyesinde buldum.
---
ALI: DÜZENİN VE STRATEJİNİN ADAMI
Ali, kırk yaşında, mühendis. Hayatta her şeyin bir planı olduğuna inanıyor. “Her sorunun bir çözümü vardır” diyor. Onun için eğitim, sistemli bir yolculuktur.
Oğulları Kerem altı yaşına geldiğinde, Ali hemen bir liste yaptı:
- İngilizce kursu
- Kodlama atölyesi
- Spor
- Matematik eğitimi
Her gününü programladı. “Bir çocuk erken başlarsa, hayatta geç kalmaz,” diyordu.
Ama bir gün, Kerem çizgi film izlerken annesi Zeynep’e dönüp şöyle dedi:
“Anne, babam beni çok seviyor ama hiç gülmüyor.”
Ali bu sözü duymadı ama Zeynep’in yüreğine kazındı.
---
ZEYNEP: KALBİN EĞİTİMCİSİ
Zeynep, eski bir öğretmendi. Ama anneliği, ona başka bir ders kitabı açmıştı: Duyguların kitabı.
O, eğitimi kelimelerle değil, dokunuşlarla öğretirdi.
Kerem bir gün çizgi filmde ağlayan bir karakteri görünce, Zeynep eğilip “Ne hissettin?” diye sordu.
Kerem sustu.
Sonra yavaşça, “Onun kalbi kırıldı galiba” dedi.
İşte Zeynep o an anladı:
İlk eğitim, duyguda başlar.
Bir çocuğun duygusunu fark etmesi, okuma yazmadan önce öğrenilmesi gereken bir derstir.
---
EĞİTİMİN İLK SINIFI: EVİN OTURMA ODASI
Ali’nin stratejileri, Zeynep’in empatisiyle çarpışmaya başlamıştı.
Bir akşam sofrada, Ali Kerem’e “Bugün kaç sayfa kitap okudun?” diye sordu.
Zeynep ise “Bugün seni ne mutlu etti?” diye ekledi.
Kerem bir an durdu.
Sonra babasına değil, annesine döndü:
“Bugün bahçede bir salyangoz buldum. Onu ezmedim, kenara aldım.”
Ali gülümsedi, “Ama derslerini ihmal etme, tamam mı?” dedi.
Zeynep ise Kerem’in saçını okşadı:
“Bu da bir dersti oğlum, hem de en önemli olanlardan biri.”
O anda o evde iki farklı eğitim anlayışı birbiriyle konuşuyordu.
Biri aklın, diğeri kalbin diliydi.
Ve Kerem, ikisini de dinleyerek büyüyordu.
---
BABADAN OĞULA: STRATEJİNİN SICAK YÜZÜ
Zamanla Ali de değişti.
Bir gün işten dönerken, elinde bir defterle geldi.
“Kerem,” dedi, “bugün seninle bir proje yapacağız.”
Kerem heyecanlandı: “Ne projesi baba?”
Ali gülümsedi: “Bir teşekkür defteri. Her gün, birine teşekkür edeceğiz. Nedenini de yazacağız.”
Bu kez eğitim planında “duygu yönetimi” vardı.
Zeynep sessizce izledi, gözleri doldu.
Ali, kendi yöntemini değiştirmemişti; sadece yönünü genişletmişti.
Stratejisini, sevgiyi de kapsayacak hale getirmişti.
---
ANNE’DEN OĞULA: EMPATİNİN GÜCÜ
Zeynep’in eğitimi ise hep görünmezdi.
Bir gün Kerem okuldan ağlayarak geldi: “Arkadaşım benimle oynamadı.”
Ali hemen “Nedenini sor, belki yanlış anladın,” dedi.
Zeynep ise dizlerinin üstüne çöktü, Kerem’in gözlerinin içine baktı:
“Üzülmek normal. Ama sen yine de ona iyi davran, belki o da bugün kötü hissediyordur.”
Oğlunun elini tuttu ve sessizce ekledi:
“Bir insanın kalbini anlamak, bazen en zor derstir.”
İşte o an Kerem’in ilk felsefe dersi başladı.
Empati, hiçbir müfredatta yazmaz ama her insanda iz bırakır.
---
EĞİTİMİN İLK SESİ: SEVGİ
Yıllar geçti.
Kerem lise mezunu olduğunda, öğretmeni onu sınıfın önüne çağırdı:
“Kerem, bu yılın en olgun öğrencisi seçildin. Nedenini sen anlatmak ister misin?”
Kerem sahneye çıktı ve şöyle dedi:
“Bana düşünmeyi babam öğretti, hissetmeyi annem.
Babam bana plan yapmayı, annemse kalp kırmamayı gösterdi.
İlk eğitim, evde başlar; bir sözle değil, bir bakışla başlar.”
Salondaki herkes alkışladı.
Ali, gözlüğünü çıkarıp sessizce ağladı.
Zeynep ise elini kalbine koydu.
İkisinin eğitimleri birleşmiş, bir insana dönüşmüştü.
---
SONUÇ: İLK EĞİTİM NE OKULDA, NE KİTAPTA — KALBİNDE BAŞLAR
İlk eğitim, bir annenin sabrında, bir babanın sessiz gururunda başlar.
Bir çocuk, “Ben değerliyim” duygusunu önce evde öğrenir.
Oradan dışarı çıkar ve o değeri dünyaya taşır.
Evet, okullar bilgi verir.
Ama “insan” olmayı, evin içindeki o görünmez dersler öğretir.
Bazen bir kahkaha, bazen bir özür, bazen bir sarılma…
İlk eğitim, bir insanın sevildiğini fark ettiği anda başlar.
---
Forumdaşlar,
Sizce ilk eğitim nerede başladı sizde?
Bir öğretmenin sözünde mi, annenizin bakışında mı, yoksa babanızın sessiz bir “aferin”inde mi?
Yoksa hiç fark etmeden hâlâ o eğitimi mi alıyoruz, birbirimizden…?